Ecotechnics - Vorsselmans Solar Special (aka the discbrake killer)

Niet twijfelen thuis, rijden, al is het al omdat je weet dat de twee die voor je staan en een stuk of drie die kort achter je staan er vermoedelijk wel gaan zijn. Eerst werden we op weg naar Bracht al eens nat geregend. Het echte werk moest dan nog maar beginnen...

De B-ploeg had maar één afgevaardigde vandaag en die reed dan met ons mee, eigenlijk niet zo'n probleem zo bleek achteraf. Van de 6 gelijk geplaatsten (qua aantal ritten) valt vandaag Marc B af. Vreugde alom bij de 5 anderen, u begrijpt dat wel. Dit verandert echter niets aan het weer.

Al enkele jaren vertel ik telkens, op dinsdagavond regent het in de zomer zelden. En dat klopt ook, of moet ik zeggen, klopte ook. Vorig jaar hadden we wel eens een buitje, vorig jaar brak boven Drieboomkesberg en Parijs-Roubaix een hels onweer uit de lucht. Het bleef dan zo bij een keer of 3 op een jaar en buiten dat onweer was je terug droog in de Kroon. Vandaag niet, het bleef er grauw uitzien.

Niets aan te doen, niet ouwehoeren, maar fietsen... Vandaag waren het Wim en Benny die de taak van tochtuitstippelaar op zich gingen nemen. Wim wou nog even met de vrouwen meerijden, maar die gingen de pijltjes wel kunnen vinden. Via de vaart (het off-roadgedeelte) ging het naar Sint-Jozef, u kent het wel. Dat dacht je dan maar, ter hoogte van de Janssens gebruiken we een nieuw stukje (alleszins voor mij). Minder road en dus aan te moedigen. Op dit pad langs de vaart zitten verschillende sporen. Meestal gaat dat goed, maar niet als Wim E een beetje overmoedig is. De eerste valpartij (en later ook de tweede) staat op naam van Wim.

In Sint-Jozef nemen we de tegenovergestelde route om het crossparcours te bereiken. Verder maken we volgens mij ook gebruik van een nieuw stukje singletrack. Op het crossparcours blijven we gelukkig niet te lang. Meestal is het hier wel mooi fietsen, maar de heren Tochtuitstippelaar hebben nog veel meer in petto. We maken gebruik van de fietsersbrug (lekker glad bij dit weer) om de andere oever te bereiken.

We maken even kennis met enkele wildere paarden en Jan T monteert even zijn 'rainlegs'. Het is intussen weer wat harder beginnen te regenen. Via enkele nieuwe singletracks en wat overgesteek komen we onverwachts terecht op de vaste route van Merksplas, maar dan in omgekeerde richting. Bij een stukje downhill, merken we dat we meer dan één vrouw in onze rangen hebben. Gwen V en B-ploeger nemen verstandelijk de trap, van de overige A-bikers verwachten we meer. Rudi D, Jan T en enkele anderen nemen ook de trap, awoert! Stijn B weten we onder luid protest nog op andere ideeën te brengen, wat nog lukt. Geen valpartijen en dat is toch altijd wel spijtig.

Wanneer we het verste punt ongeveer hebben bereik, keren we logischerwijze terug (anders zou het niet het verste punt zijn geweest natuurlijk). Op de terugweg maakt Mil D nog een mooie slipper met een valpartij tot gevolg. Bart A weet nog net zijn goddelijk lichaam te redden door zijn fiets net tussen twee bomen te parkeren. Tom T vertoont enige tijd later ook tekenen van een valpartij, dit werd echter nog niet bevestigd. We krijgen nog enkele zware kilometers onder onze voeten geschoven, maar op zich is het nog wel de moeite om hier een te komen. Raar maar waar, bij het uitkomen van deze strook haast iedereen zich naar het stukje asfalt dat ligt te blinken in de regen.

Voor we het goed en wel beseffen heeft Benny ons naar zijn hometown geloodst. Via een mooi bos aan de waterkant maken we de verbinding met een vliegveldje. Hier zou een 'chrono' plaatsvinden. Dit moet het uithangbord worden van hun toer in de toekomst. Wim E telt af en iedereen schiet uit de startblokken voor één kilometer alles geven, weliswaar op den asfalt. Thomas A schiet als eerste uit de startblokken (jong geweld), maar wordt nog voor halverwege opzij gezet door Tom T die genadeloos doortrekt en als eerste, voor Mil D en Bart A de overkant bereikt. Gelieve te noteren dat dit om een niet-stayer event ging.

Vanaf hier gaat het eigenlijk huiswaarts en is het thuiskomen over het jaagpad. We krijgen nog wat regen op onze helm, maar of dit nog door velen gevoeld wordt, is een andere vraag, we zijn drijfnat. De mannen met schijfremmen en Thomas A weten wat te doen thuis, remblokken steken.

Moesten er in dit verslag nog meer schrijffouten staan dan anders, mijn ogen zitten nog vol met zand en bieden mij slechts een wazig beeld van het scherm.