dinsdag 3 augustus 2010

Halle

Nu het bouwverlof ten einde is, lag de opkomst toch al iets hoger dan de voorbije weken: een 17-tal bikers verzamelden voor de Kroon, ondanks de dreigende regendruppels. Mil D was met de L-ploeg op stap, en Bart J uit Sint-Lenaarts kwam zijn geleende fiets eens uittesten.

Er werd dit keer iets rustiger gestart dan de vorige keer, ondanks het feit dat we begonnen met het eindspurtparcours Parijs-Roubaix. Een beerkar zorgde even voor oponthoud, maar ging al snel bereidwillig opzij - wat er in de plas achter de kar lag zullen we echter nooit weten…

In Drie-Boomkes-Berg lieten we het parcourske rechts liggen en doken in volle vaart bergaf richting de singletracks rond de (opgedroogde) beek, waar we in beide richtingen een keer overcrossten. Via de achterliggende straten van Westmalle en Sint-Antonius kwamen we bij het gemeentehuis van Zoersel (in Halle) en werd het rondom liggende park even onveilig gemaakt.

Kris wou nu zo snel mogelijk naar zijn geliefde parcours van de 6-uren van Halle, en hij had de snelle mannen verteld dat ze rechtdoor moesten ‘tot knooppunt 90 en dan linksaf’.
Met Tom T op kop werd het tempo opgedreven tot 35km/u en meer en werd het bikersveld over enkele honderden meters uitgerokken.
Knooppunten zijn echter niet gemaakt om tegen een deftige snelheid voorbij te rijden, dus ging de volledige kopgroep rechtdoor aan bordje 90, enkel de 5 laatste bikers (degenen die achter Kris K kwamen) namen de juiste afslag. Enkele straten verder toch maar even gewacht op de verloren schaapjes, die na een minuut of 5 terug kwamen aansluiten.

Vandaar ging het in volle vaart naar Halle, waar het toertje min of meer in tegenovergestelde richting werd afgelegd. Ondanks de afwezigheid van het slijk van deze winter werd het rijden bemoeilijkt door strategisch geplaatste boomstammen over de weg, waarschijnlijk door MTB-onverdraagzame buurtbewoners en/of wandelaars…

Na de boswegen van Halle deden we nog enkele mooie singletracks, waar Jurgen VDB een tak tussen zijn derailleur kreeg, met een ‘chainsuck’ tot gevolg. Dit werd vakkundig opgelost door Jan T en uiteindelijk konden Jurgen én derailleur voortrijden.

Even later bereikten we het Antitankkanaal en dus het Funpark! De hellingen lagen er goed bij en bijna iedereen raakte boven op de steile klim. Na een tiental minuutjes ronddollen was het welletjes en tijd om terug naar Brecht te rijden, gezien de dagen al een pak korter zijn. We namen het Antitankkanaal maar de tochtuitstippelaar leek op een creatieve manier het grindpad en de poortjes te willen vermijden, wat hem na Schildestrand voor de (kapotgedabde) paardenkant deed kiezen. Via enkele zandbakken en de hobbelige singletrack in Sint-Job bereikten we de Vaart, die werd overgestoken aan den Dremmel om zo toch nog de kronkelende paadjes tussen Vaart en Merel te kunnen aandoen.

Op de Tilburgbaan aangekomen werd dan de eindspurt ingezet, en wie écht geïnteresseerd is in de uitslag daarvan, zal het moeten vragen aan de gebruikelijke personen…

Tot slot van de rit werd bij het oprijden van de Gemeenteplaats nog een dwaze valpartij genoteerd van uw verslaggever, echter zonder zware gevolgen .


Verslaggever ad interim nummer 2.