donderdag 30 juni 2011

ZOERSEL

Kleine opkomst, maar door de weersvoorspellingen is dit misschien niet al te gek. KaDee raadt aan om naar het oosten te rijden, maar de voorzitter is van mening dat we zowieso regen op ons dak gaan krijgen.

We volgen natuurlijk allen onze voorzitter, want deze heeft reeds een plannetje. Eerst wandelen we doorheen het Kooldriespark (het blijft een mooi paadje om mee te grabbelen). Na een inschattingsfoutje moet Kris K toch nog even voet aan de grond zetten, maar de precieze reden ben ik vergeten.

Aan de Pampas worden zoals gewoonlijk de straffe verhalen van onze jonge jaren bovengehaald over het uitgaan. Intussen is het donker geworden en begint er stilaan regen uit de lucht te vallen. Misschien nog wel een geluk, want na twee trappen dreef het zweet al van onze ruggen. Maar het blijft maar geven en de wind werkt ook nog eens tegen om snel onze schuilplaats op TripleTreeMountain te bereiken. Voor de ene was er hagel bij, andere bikkels houden het dan op grote regen en heftige wind. De Frank (DB) was er niet bij, dus hierover uitsluitsel verkrijgen zal tegenslagen.

Kris K houdt niet van schuilen en na enkele overtuigingszinnen (lees: 'kom we rijden door') wagen we ons terug in de plenspartij. De bospaadjes zijn omgetoverd in rivieren en beekjes. Klagen over de droogte heeft weinig zin vandaag.
We rijden snel Sint-Antonius binnen en vanaf daar begint een ware dalkpartij door allerlei domeinen waar we nog niet geweest zijn. Op een gegeven moment komen we bij een tennisterrein (alwaar Tom T deskundig laat zien hoe je een trap oprijdt) en vinden we een sluikroute tot een nog grotere speeltuin. Wanneer echter de eigenares zegt: 'Zoude niet beter terug naar de baan rijden in plaats van in mijnen hof', doen we dat ook.

Op richting Brecht. Sommigen bibberen al als ze even moeten stilstaan, anderen bedenken dat ze dit jaar voor de eerste keer hun fiets gaan moeten kuizen. We rijden nog door Zoerselbos en komen zo in Halle uit. Daar denken we nog even dat de voorzitter het bekende 6uren parcours gaat meenemen, maar niets is minder waar. We rijden naar het funpark (dat niet meer zo funpark is intussen). Hier blijven we niet lang en rijden dan als een hst naar Brecht via de vaart. Kris K moet de rol occassioneel lossen. Wij vermoeden dat hij te kampen had met versleten remblokken.

Met het water nog in onze schoenen komen we aan de Kroon aan, waar de meesten kiezen om gewoon naar huis te bollen.