zondag 1 november 2009

Verrassingsrit

Met zeven, Jan A, Kris K, Tom T, Frank VDB, Kristof VL (B), de Wim en Bart A, stonden we om half negen aan de Kroon. Schoon aantal, want ja,wat ging er komen? Dat was het grote vraagteken. Sommigen hadden vanwege de ervaringen uit het verleden al afgemeld. Anderen maakten deel uit van het verrassingsspektakel en nog anderen moesten te vroeg thuis zijn of gingen in Brasschaat Achtkampen.

Het eerste verrassingselement speelde zich nog in Bracht af. De Jan A was de code van zijn bankkaart vergeten mee te nemen en daardoor moest de rest toch nog efkes wachten aan de Maes op Sternhoven. Gelukkig kon Kristof de hopeloze Jan depanneren.

Aan de Schelde werden de ijzeren paarden aan de kant gezet en werd er voor dat andere ros gekozen (buiten de Kridley, kunnen we nog moeilijk van staal spreken). Via de Schelde werd het eerste off-roadgedeelte aangesneden (wat trouwens al een hele mooie start was). Eigenlijk
beter dan verwacht en in het Stad/Haven zijn er nog mooie stukjes te vinden. Langsheen het werk van Tom T en een sluis in aanbouw hadden we nog steeds niet de eerste ongekende hoogte van de dag bereikt.

In het pittoreske Lillo werd, na een rondje over de stadswal, in de 7 Saeligheden de eerste tussenstop voorzien. Iedereen hield het nog bescheiden, dit als gevolg dat onze tochtuitstippelaars maar een cola of ice-tea bestelden. Uit schrik van wat misschien nog ging komen...

Ver konden we niet meer verwijderd zijn van de eerste ongekende hoogte, want we hadden al meer dan een uur op onze bike gezeten. Via een brug reden we naar het einddoel. Gezien het verboden karakter van deze bestemming, moesten we op een slinkse manier de doorgang forceren. Na enkele hoogtemeters werd al duidelijk de conditie van Bart A (nota bene diegene die vroeg om traag te rijden) niet zo slecht was. Jan, Kris en de Wim hadden iets meer moeite om de eerste ongekende hoogte te bereiken.

Vanaf deze hoogte konden wij de omgeving bewonderen. Een mooi zicht, enkel het geurtje was iets minder. Een downhill en een straffe klim volgden nog, waarna we het verboden terrein konden verlaten. Nu moest het zwaarste nog komen, enkele zware stukken los zand! Vanaf toen
begonnen de inspanningen zich te laten voelen in onze beentjes trouwens. Om de meerwaarde-zoeker bij de Brachtse Bikers aan bod te laten komen, werd ook nog een archeologische site bezocht. Na een gesprek met een Duitse archeoloog, was het genoeg geweest en gingen we
terug over naar de kern van de zaak, namelijk biken, echt vet mountainbiken.

Zonder dat we het wisten (behalve dan Kris K) zaten we aan het rangeerstation van den NMBS in de haven en bereikten we zonder enige moeite een duikvijver (De Kleine en of Grote Put in Ekeren. Een mooi rondje lag daar uitgespreid en werd er onder de wielen geschoven. We mochten ook nog een rondje maken in het aldaar gelegen natuurreservaat. We waren daar vooral om Galloways te spotten, maar we moesten met een grote teleurstelling verder, geen Galloways gespot.

Gelukkig was er ook nog een vogelspothuisje. Nadat we de lokale Scoutsgroep hadden weggejaagd, konden we beginnen aan een sessie van overmatig Jenever verbruik. Ekeren ligt verrassend dicht bij de Noorderlaan en dat betekende dat we heel dicht bij onze eindbestemming moesten zijn.

Gelukkig hadden Jan en Kris wat research gedaan en konden we ook nog even gaan freestylen aan Park Spoor Noord. Niet te lang, want de tweede ongekende hoogte, met mooi zicht op het stad en de rest van de omliggende omgeving, moest nog bereikt worden. Gelukkig gebeurde dat
dit keer met een lift en de nodige speculaasjes.

De rit werd afgesloten in de Quick van de Metropolis en nog even in den Eikel.

Kris en Jan, merci voor een prachtige (en ja, perfecte) rit!