zondag 17 juli 2011

Weekendje Malmedy

Vrijdagavond 15 juli was het zover: de start van het - wegens beperkte interesse voor de Shortbike -snel in elkaar gestoken weekendje in de Ardennen. Acht bikers waren present: Marc B, Frank L, Jurgen VDB (reeds hersteld van zijn klaplong ;-)), Kris K, Gert A, Gwen V, Jef A en Cedric F. Aan de bagage en het eten en drinken te zien leek het wel of we voor twee weken weggingen… Alles geraakte juist in de camionette en zo vertrokken we richting Oost-België.

Onze uitvalsbasis ginder was een kleine maar gezellige chalet in het dorpje Mont, op een vijftal kilometer van, en 200m hoger gelegen dan Malmedy. Vrijdagavond zat de sfeer er meteen in: Vive le vélo op tv en bitterballen, chips en pintjes in de hand. Nadat Kris had aangekondigd dat er voor zaterdag ±70km op het programma stond, zocht iedereen rond middernacht toch maar zijn bed op.

De weersvoorspellingen voor dit weekend zagen er niet goed uit, maar dat leek zaterdagmorgen nog mee te vallen: het was bewolkt maar droog. Na een uitgebreid en stevig ontbijt (met oa cornflakes, brood, spek en eieren en pannekoeken) vertrokken we om 9.30u met de auto richting Ondenval. Daar begonnen we een half uur later aan de vaste route 3. Deze startte al direct met een redelijk zware beklimming, waarbij er meerderen al spijt kregen van hun ontbijt… Na ongeveer 10km was er even verwarring toen we geen pijltjes meer zagen. Na wat rondrijden dan maar teruggereden en bleek dat we een goed verborgen pijltje gemist hadden. Kris had de routes echter goed in zijn hoofd en even later wist hij aansluiting te maken op route 4 van Sankt-Vith, via een pikdonker tunneltje onder de autostrade. De route was mooi, met veel technische singletracks, zowel bergop als bergaf. Op één van deze beklimmingen werd de eerste (en enige) valpartij genoteerd, van Gwen V die dacht dat ze toch kon blijven fietsen in plaats van af te stappen. Zonder veel erg maar wel met goed zichtbare gevolgen…

Het was al na de middag toen we in Sankt-Vith aankwamen en ervoor kozen om voor het eten nog het hoogtepunt van de dag te beleven: een bikepark dat daar recent werd aangelegd, niet voor downhillers, maar voor ‘gewone’ mountainbikers. Dit ligt tegen de flank van een berg en is opgedeeld in groene, rode en zwarte pistes. We vertrokken op de groene piste en vonden deze eigenlijk al redelijk technisch: smalle wortelige singletracks met een zeer steile klim erin. Na de eerste rode afdaling werd besloten dat we de zwarte maar gingen laten voor wat ze was… Er was in dit bikepark ook een techniektrainingszone gebouwd, met zeer smalle bruggetjes, balken en een wipplank om over te rijden. Ook hier werd duidelijk dat onze techniek niet zo goed is als we wel denken: van degenen die zich waagden aan de hindernissen slaagde alleen Jef A erin om op zijn fiets te blijven. Van het ronddollen in dit park had iedereen grote honger gekregen dus zetten we ons op het eerste terrasje dat we tegenkwamen, waar vooral veel cola en spaghetti werd besteld. De vriendelijke Duitstalige eigenares zorgde dat we allemaal met een volle maag en volle bussen terug op pad konden en werd hiervoor bedankt met een ‘gulle’ fooi…

We vervolgden onze weg op route 4, die wel iets saaier werd met lange rechte stukken asfalt en grind; het gemiddelde werd hier wel wat opgetrokken. Uiteindelijk kwamen we terug bij het punt met het tunneltje en vervolgden we de route die we ’s morgens begonnen waren. Hierop kregen we nog een paar nijdige klimmen en bijna niet te rijden afdalingen; route 3 van Ondenval is echt wel een aanrader! Terug aan de auto’s vertrokken we snel richting huis om nog wat van de koers te zien maar nadat Frank op de radio hoorde dat er een Belg voorop was stopten we bij het eerste het beste café en konden nog juist de laatste 3 km zien en werden we bijna euforisch toen Jelle van Endert over de finish reed. Dit kan bij sommigen ook gekomen zijn door de dame die het bier en de zoutjes bracht. Pas getrouwd of niet maakt hierin blijkbaar geen verschil…

’s Avonds was er een bbq gepland, maar omdat het ondertussen was beginnen regenen en Jef voor een tafelgrill had gezorgd, genoten we allemaal samen aan tafel van een energierijke maaltijd bestaande uit lekker vlees van Van Looveren, pastasalade, veel groenten en verse broodjes. Iedereen was overvol toen hij/zij van tafel ging en in de zetel plofte voor een nieuwe aflevering van Vive le vélo.

Zondagmorgen was het weer iets minder, een smosregen die er niet uitzag alsof het snel zou stoppen. Met regenfrakskes aan of op zak vertrokken we deze keer met de fiets voor de routes van Malmedy zelf. De rode route liep praktisch voorbij het huisje dus startten we daarmee. Deze route leidt langs enkele touristische passages zoals de rivier Warche die enkele keren wordt over-/doorgestoken, kasteel Reinhardstein (dat we niet zagen) en het stuwmeer van Robertville. Bij één van de bruggetjes over de rivier deed Cedric een ongelukkige jump op een kei en spoot de melk letterlijk uit zijn achterband. Jammer genoeg werd zijn velg hierbij beschadigd en moesten we een binnenbandje steken om verder te kunnen. Aangekomen in Malmedy kozen we nu voor de groene – makkelijke - route, waar enkele pittige beklimmingen in zaten en die eigenlijk verrassend mooi was. De regen was intussen gestopt en we konden zelfs op een terrasje in Malmedy gaan lunchen en af en toe van de zon genieten. Na het eten deden we nog de blauwe route, die ook weer aan ons huisje passeerde. Hier lieten Cedric en Jurgen weten dat ze liever al aan de afwas begonnen dan nog voort te rijden, als echte nieuwe mannen ;-). Regenjasjes en ander overbodig gewicht werd achtergelaten en de overgebleven zes reden voort via de blauwe route naar Malmedy om daar nog het tweede deel van de rode te doen. Deze begint met een steile asfaltklim waarbij Marc zijn ketting het grote vermogen niet meer aankon en het begaf ; als ervaren marathonrijder heeft hij echter altijd het nodige materiaal bij en werd dit op korte tijd verholpen. We genoten boven nog even van een ‘Point de vue’, reden een snelle afdaling en namen dan de laatste lange beklimming richting chalet. Naar het schijnt werd de eindsprint hier gewonnen door Gert, na foutrijden van Marc die tweede werd, vóór Jef.

In de Tour zagen we Cav nog voor de zoveelste keer winnen, we deden de maaltijd van gisteren nog eens over met de overschot, Gert deed eindelijk de afwas die hij beloofd had ;-) en dan was het tijd om alle spullen bijeen te zoeken en richting Brecht te vertrekken. Omstreeks 21.45u waren we terug op het pleintje.

Conclusie: ik denk dat iedereen het een zeer geslaagd weekend vond, goed voor in totaal 148km en 3000hm bikeplezier, mooie tochten, mooie omgeving, goed gezelschap en het weer dat enorm meeviel. En bijna al het eten is opgeraakt…