dinsdag 12 juli 2011

DE KROCHTEN

Vandaag stond het trainingstoerke van Ken J op het programma. Sinds enkele jaren heeft hij niet meer de tijd om op dinsdag met ons mee te fietsen, maar gelukkig voor ons maakt hij één dinsdag in het jaar tijd vrij, voor de Brachtse Bikers.

Tijdens die avond neemt hij ons mee naar zijn MTB trainingsparcours, want af en toe zit hij nog wel eens op die fiets. We keken er al naar uit, want Ken had laten weten dat hij een verlenging had. Een keer iets anders kan geen kwaad. Aan de Kroon stond echter weinig volk, enkele vaste waarden die er niet waren maakten het verschil. Vermoedelijk zat de voorspelde regen er voor iets tussen.

Het zag er nochtans niet zo heel slecht uit. Een beetje regen maar daar kunnen we tegen. We keken eens rondom en zagen dat er ook lichtere stukken tussen zaten. We vertrokken richting Loenhout om na de brug links naar het MD te rijden. Via de gekende weg kwamen we uit op het Neerven. Vanaf nu gaat het over rustigere verharde wegen richting Nederland. Net toen het iets harder begon te regenen, konden we het bos in. Gelukkig maar, want doorgaans word je daar minder snel nat.

We singletracken er op los en het mulle zand licht er verraderlijk bij, immers boven op het mulle gedeelte, heeft het het uitzicht van iets harder gekregen. We komen er zonder kleerscheuren door, daar niet van. Het begint echter ook stevig door te regenen in het bos en we rijden steeds vaker door grotere plassen. Als we even een asfaltfietspaadje nemen, blijkt dit verstopt te zijn onder de modder.

We rijden tot het verste punt om dan terug te keren. Van een verlenging is alvast geen sprake meer want het is veel te donker geworden in het bos. We houden ook nog even halt want Bart A rijdt zijn ketting krom. Als een volleerd MTBer heeft hij alles bij en de ketting wordt snel terug op de tandwielen gelegd. Het regenen is er niet op geminderd en we besluiten om door het bos terug richting Brecht te rijden.

Het bos is intussen omgeschapen in een heuse vijver en we raken nog maar amper zand dat boven het waterpeil ligt. We rijden van de ene plas naar de andere en zelfs de hardere paden zijn niet meer te zien door de overvloed aan regen.

Spijtig, want Ken kent zijn weg er goed en toonde ons de vele mooie singletrackpaadjes. Bedankt Ken en hopelijk mogen we volgend jaar wel ten volle genieten!