woensdag 18 mei 2011

MARIA-TER-HEIDE

Vol ongeduld wachtten we op de komst van Kristof B. Na twee minuten blijkt hij niet meer te gaan komen. Gelukkig heeft onze voorzitter zich degelijk geïnformeerd en weet hij de weg. We starten met een stukje van het Brachtse Park. Het scheelt niet veel of we spelen hier al enkele bikers kwijt. Het is een rit van stukken en Hugo K is de ongelukkige. Het is nog niet duidelijk of Raf VL hier iets mee te maken had.

We zetten koers naar de Merel. Gek genoeg was ik hier maandag met de fiets gepasseerd en moest ik nog denken, "Lang geleden dat we hier nog zijn geweest." En voilà, hier waren we dan. Dit stukje blijft mooi als het er niet te drassig bijligt. We steken de vaart al een keer over om toch nog een beetje off-road te blijven richting Sint-Job. Daar zien we het ouwe getrouwe anti-tankkanaal en dit rijden we dan maar af. Philippe G is nog niet op de hoogte van de gebreken aan een Orbea die je in Brecht koopt en rijdt zijn linkercrankarm er af. Hij betrouwt het zaakje niet en rijdt naar huis. Niet de eerste zo zal blijken.

Kris geeft aan de nieuwkes graag een E10-rondleiding. De enigste die dit hele rondje op zijn fiets kan blijven en tegelijk telefoneren is ongetwijfeld Wim E. Deze waaghals in het kwadraat lacht op zo'n momenten met de rest van de groep. Kris K blijft dit toerke echter leuk vinden en gaf te kennen dit nog wel een keer te willen doen in dit seizoen. Een beetje verder is het aan Stan F voor problemen. Vanaf de vaart reed deze bikkel al met een nagel in zijn band (waar we Felix Q zagen bijpompen bij zijn eigen achterband), maar nu is het erger. Zijn Japanse derailleur ligt in stukken vaneen en hij moet de handdoek in de klassementsring gooien.

Tussen de Miksebaan en de Kerkedreef liggen ook nog enkele paadjes en die laten we vandaag niet onbereden. Ook ligt daar één of andere begroeide wal, die moet er aan natuurlijk. Door de afwezigheid van Tom T zijn er maar twee die de wal fatsoenlijk kunnen bedwingen, namelijk Mil D en Bart A. Anderen hebben wel tot 4 pogingen nodig, andere raken gewoon niet boven. Genoeg getaffeld vindt ons opperhoofd en we bollen rechtdoor, richting grens MtH-Brasschaat. Een waar vrij stuk van minstens één kilometer waar Gert A zijn snelle benen toont. Te snel voor zijn fiets zo blijkt, want enkele meters later staat hij met een dollopende body langs de kant. Een deskundige hand verhelpt het probleem en we kunnen verder.

Vervolgens volgt een domein waarvoor we de jaarlijkse toelating kunnen krijgen. Kris heeft dit niet kunnen verkennen en dat blijkt als we in één keer midden op een mesthoop staan (of liggen, hé Mil). We dalken nog wat verder en rijden nadien nog eens langsheen het anti-tankkanaal. Het wordt stilaan donker zodat we maar terug richting Brecht rijden, via de gebruikelijke route, met de berg van de Stakke. De eindspurt wordt gewonnen door Hugo K, voor Ben V en Gert A.