Toerke Ken J

Getooid in zijn prachtig FAT-kostuum mochten we Ken J nog eens begroeten op een dinsdagavond. Deze fulltime triatleet had in het voorjaar aan het bestuur laten weten nog wel een toerke te hebben. Gretig als we zijn hebben we dit natuurlijk direct aanvaard. Buiten de aanwezigheid van Ken J was de blikvanger van de avond de nieuwe (hele dure) bike van Jan T, knap machien. Hopelijk kan hij nu eens volgen... (grapje Jan).

Dat we daar geen spijt van moesten hebben, dat zouden we vandaag te weten komen...

Om de doorsteek naar Loenhout te maken werd eerst geopteerd voor de Konijnenpijp. Door werkzaamheden is dat hier precies heel hard geblokkeerd en moesten we de burg over om dan tussen de velden en bossen het Neerven te bereiken. Dat was zowat het enigste off-road dat we in onze trip naar de grens van Loenhout en Nederland tegenkwamen. De rest was verhard, maar dat wisten we vooraf.

Eerst kregen we een breed aanlooppad, maar dan ging het ergens links (of was het rechts) en de dolle pret kon beginnen. Slinger, slonger, slanger, de singletracks mochten langer! Hipper, happer, hopper, de bultjes waren opper(best)! Ken had ons vooraf gewaarschuwd dat er toch wel enige techniciteit aan te pas ging komen en dat klopte. Gwen V was het eerste slachtoffer en zou volgens welingelichte bronnen ergens over een stronkje zijn gevallen. Straffer deed Raf VL. Bij de terugkomst (we reden in een lus) wou hij zijn voet zetten, echter was er geen plaats meer voor een voet, maar was er in de beek wel plaats voor de Raf.

Fantastisch om te zien. Ben V was er als de kippen bij om de schade op te meten! Hij was zo enthousiast dat hij even (heel even) solliciteerde naar de job van verslaggever. Ergens verborgen tussen de bomen en de maïs lag een fasttrack verscholen. Geweldig parcourske met bultjes. Dolenthousiast als we waren moesten daar wel ongelukken van komen, of toch bijna. Bij het ingaan van de derde ronde (de eerste op de terugrit) maakte Mil D een enorme stuurfout. Bewonderenswaardig en toch wel het vermelden waard was dat hij dit zonder valpartij overleefde.

Met een voldaan-bike-gevoel konden we terug richting Brecht en hadden we uiteindelijk zo'n 56 kilometrikskes op den teller.

Langsheen het MD werden er nog stevige tempoversnellingen geplaatst maar door het ontbreken van een afgesproken finishlijn, geen uitslag. In één keer maken we dus de afspraak dat de meet, komende van het Neerven ligt daar waar de kiezels overgaan in asfalt, dus na de bocht naar links (tenzij duidelijk anders vermeld).

Ken, bedankt om jouw toerke met ons te delen!